Στα τέλη Απριλίου βρέθηκα στην Αλεξάνδρεια, στο πλαίσιο ενός λογοτεχνικού τριημέρου για γαλλόφωνους συγγραφείς που οι διοργανωτές του το αποκαλούν Ecrire la Méditerranée [Γράφοντας την Μεσόγειο]. Το πρόγραμμα περιελάμβανε κυρίως θεματικές συζητήσεις που διεξήχθησαν στην Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη με είσοδο ελεύθερη για το κοινό. Στις περισσότερες από αυτές περίοπτη θέση είχε η επικαιρότητα των εξεγέρσεων του αραβικού κόσμου. Αναζητώντας λίγο χώρο για την λογοτεχνία εγώ και δύο ακόμα συνομιλητές μου στην καταληκτική συζήτηση της τρίτης μέρας εκφράσαμε από κοινού την παρατήρηση πως είναι φυσικό να αναφέρεται κανείς εκτενώς στην επικαιρότητα όταν είναι όντως τόσο συγκλονιστική. Όταν όμως καλείται μέσω αυτής να μιλήσει για λογοτεχνία θα πρέπει να το κάνει πάντα με κάποια επιφύλαξη.

Δεν πρέπει στ’ αλήθεια να ξεχνάμε πως ο κόσμος της μυθοπλασίας έχει την δική του επικαιρότητα, τους δικούς του πρωταγωνιστές. Ας το έχουμε αυτό υπόψη μας τώρα που η δικαιολογημένη αγανάκτηση του κόσμου απειλεί να πνίξει τα πάντα στο πέρασμά της. Ας μην δούμε «αγανακτισμένους» συγγραφείς να ξεπηδούν από παντού στην προσπάθειά τους να αλιεύσουν από την παρούσα κρίση το θέμα του επόμενου βιβλίου τους. Η οικονομική καταβαράθρωση της χώρας είναι μόνο το σύμπτωμα μιας βαθύτερης κρίσης αξιών σύμπτωμα της οποίας είναι και το γεγονός ότι συγχέουμε συχνά την λογοτεχνία με την ειδησεογραφία.