Εν μέσω των υψηλών «Θερμοκρασιών» της εποχής μας, ο χΩρος 18, ολοκλήρωσε την πρώτη εκθεσιακή περίοδο, με μια ομαδική έκθεση με το γενικό τίτλο «9 ΔιαΣτάσεις».

Είναι η πέμπτη κατά σειρά έκθεση που διοργανώνεται φέτος στο χΩρο 18 και συμμετέχουν σε αυτή 9 από τους καλλιτέχνες που βοήθησαν να ενεργοποιηθεί και να λειτουργήσει, από τον Δεκέμβριο του 2010, ως χώρος, μιας αμιγούς εικαστικής σκηνής στη Θεσσαλονίκη, όπου οι καλλιτέχνες θα μπορούν ελεύθερα να εκφράζονται μέσα από πρωτογενείς συνθέσεις τους. Ως χώρος εικαστικών δράσεων, στοχεύει στην αναζήτηση της ουσιαστικής σχέσης, του δημιουργού με το έργο του και την αμφίδρομη αλληλεπίδραση της τέχνης με το κοινό, χωρίς τις περιοριστικές σκοπιμότητες του συστήματος “εμπόρευμα - αγορά - αίθουσα τέχνης” και της συμβατικής πλευράς της τεχνικής.

Στην έκθεση συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Κώστας Βαρώτσος, Φίλιππος Κάππα, Χρήστος Μπουρονίκος, Δημήτρης Ξόνογλου, Σταύρος Παναγιωτάκης, Ρένα Παπασπύρου, Μαριάννα Στραπατσάκη, Γιώργος Τσακίρης και Έλλη Χρυσίδου. Στην έκθεση αυτή παρουσιάζονται έργα μικρών και μεσαίων διαστάσεων, που χαρακτηρίζουν την πρόσφατη δουλειά των καλλιτεχνών.

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι 21 Σεπτεμβρίου 2011.

Και οι εννέα καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν το καλλιτεχνικό έργο ως ένα συνολικό πολιτιστικό προϊόν με κοινωνικοκεντρικό χαρακτήρα. Με το έργο τους και με μέτρο τον άνθρωπο και τον χώρο, επιτέλεσαν διαφορετικές στάσεις με πρωτογενείς διαστάσεις, στον ελληνικό και διεθνή εικαστικό χώρο. Προτείνοντας τον ποιητικό λόγο ως τρόπο αντιμετώπισης της οπτικής της πόλης, δημιούργησαν μια κριτική στάση στον τρόπο ζωής του σύγχρονου πολιτισμού.

Τα έργα τους αποτελούν σημεία και θέσεις στην εικαστική συμπεριφορική αντιμετώπιση των βασικών όρων: όγκος – βάθος, χρώμα και φως - σκιά, και στη συνδιαλλαγή αυτών των όρων με την εννοιολογική γωνιώδη «στάση» που επαναπροσδιορίζει την κοινωνική διάσταση της τέχνης.

Οι «9 ΔιαΣτάσεις» είναι εντέλει 9 ανόμοιες πορείες θέασης του εικαστικού τοπίου και του αστικού χώρου, που έχουν δημιουργήσει και έχουν διατηρήσει οι καλλιτέχνες της έκθεσης, με τη διαφορετικότητα των απόψεων, των θεωρήσεων αλλά και των ρήξεων τους. Όπως διαφαίνεται μέσα από το προσωπικό τους έργο, δημιούργησαν νοήματα, ερμηνείες και δομές αισθητικών δράσεων, πέρα απο τα τοπικά όρια, ενεργοποιώντας υπέρ-ρεαλιστικούς συμβολισμούς μέσα από απρόβλεπτες μορφές και περιεχόμενα, αποδομώντας το σύστημα των ήδη υπαρχόντων αξιών χωρίς ψευδαισθήσεις.

Το κάθε έργο της έκθεσης με διαφορετικές μορφές αναπαράστασης (γλυπτική, ζωγραφική, εγκαταστάσεις, επιτοίχιες κατασκευές), ορίζει ένα μέγεθος, μια έκταση θεωρητική αλλά και μια έμπρακτη ευρύτητα, στο αμιγώς καλλιτεχνικό σώμα της τέχνης και στα όρια του.