«Νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη. Στερήσαμε από τους Έλληνες την ανθρώπινη αξιοπρέπεια». Με αυτά τα λόγια ανακοίνωσε ο ο βουλευτής Φλώρινας κ. Γ. Λιάνης την παραίτησή του από την Κ.Ο. του ΠαΣοΚ και την ανεξαρτητοποίησή του. Με μια αιφνιδιαστική κίνηση, ο κ. Λιάνης προσήλθε στην αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών στη Βουλή και παρέδωσε την τετρασέλιδη επιστολή που απηύθυνε στον Πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου επισημαίνοντάς του ότι «αποτύχαμε και αναγκαζόμαστε να κρύβουμε την αλήθεια από τον λαό συνεχώς».

Την παραίτησή του από το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ όμως, υπέβαλε σήμερα και ο πρώην υπουργός και βουλευτής Αντώνης Κοτσακάς.

Σε επιστολή του προς τον πρωθυπουργό, Γιώργο Α. Παπανδρέου, τον γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου Μιχάλη Καρχιμάκη και με κοινοποίηση προς τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου, ο κ. Κοτσακάς αναφέρει μεταξύ άλλων ότι παραιτείται από το «τέως ΠΑΣΟΚ, διευκρινίζοντας εξαρχής ότι δεν φεύγω εγώ από το κίνημα, αλλά το ΠΑΣΟΚ έφυγε από το ΠΑΣΟΚ».

Ο κ. Κοτσακάς στην επιστολή του κάνει λόγο για «συντηρητική μετατόπιση του τέως σοσιαλιστικού κινήματος», επικρίνει την πολιτική της κυβέρνηση για την υπογραφή του Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης που το ακολούθησε χωρίς κύρωση από την Βουλή με την χώρα «να παραιτείται από το δικαίωμα κρατικής ασυλίας».

«Η υποτιθέμενη βοήθεια στη χώρα μας με τοκογλυφικούς όρους και με αποκλειστική χρήση των δανείων στην αποπληρωμή προηγουμένων χρεών θα μας βυθίζει όλο και πιο βαθιά στην κρίση χρέους όπως αποδεικνύεται με το Μνημόνιο 2 και όλα αυτά οδηγούν όχι μόνο σε περιορισμένη εθνική κυριαρχία, αλλά αλυσοδένουν και την χώρα για πολλές δεκαετίες στο άρμα του Ατλαντισμού» αναφέρει ο κ. Κοτσακάς προσθέτοντας ότι «ως έλληνας πολίτης αδυνατώ να υποστηρίξω μια τέτοια πολιτική».

Στην ίδια επιστολή ο κ. Κοτσακάς δηλώνει πως θα παραμείνει ανένταχτος στον ιδεολογικό του χώρο αγωνιζόμενος για τις αρχές και τις αξίες που υπηρέτησε από το 1974.

"Mε λύπη, ομολογουμένως με πάρα πολύ λύπη, πήρα την απόφαση να παραιτηθώ από την κοινοβουλευτική μας ομάδα παραμένοντας βουλευτής Φλώρινας.

Είναι κυρίως θέμα συνείδησης Δεν πιστεύω πια στην οικονομική πολιτική που ακολουθούμε. Αποτύχαμε και έκτοτε αναγκαζόμαστε να κρύβουμε την αλήθεια από τον λαό συνεχώς.

Ο χρόνος που πέρασε με το Μνημόνιο ήταν ένας μαρτυρικός χρόνος θυσιών που αποδείχτηκαν μάταιες για τους Έλληνες. Μάταιες γιατί οδήγησαν στο μεσοπρόθεσμο που το βλέπω βραχυπρόθεσμο και μοιραία θα ακολουθήσει και άλλο χειρότερο. Είμαστε σε ένα φαύλο κύκλο.

Ψήφισα το Μνημόνιο 1 γιατί πράγματι πίστευα ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε και ότι χιλιάδες Έλληνες δεν θα' χαν να πληρωθούν μισθούς και συντάξεις. Για την πράξη εκείνη ήθελε σιδερένια σπλάχνα.

Το μεσοπρόθεσμο σημαίνει επιπρόσθετα απίστευτα βάρη για τους αδύναμους και τους μη έχοντες. Σημαίνει τριπλή φορολογική επιβάρυνση των ακινήτων, αύξηση του φόρου, καθιέρωση πρόσθετου τέλους κι έκτακτη εισφορά.

Δηλαδή επιδρομή στα εισοδήματα αναδρομικά και για μία πενταετία. Αυτά τα μέτρα θέλουν σπλάχνα τίγρης για να τα ψηφίσεις. Κι αυτά δεν τα διαθέτω. Στον ένα χρόνο που πέρασε επλήγησαν οι μικροί, οι δημιουργικοί, οι παραγωγικοί και έμειναν άθικτοι οι μεγάλοι και οι αντιπαραγωγικοί.

Αυτά τα μέτρα δεν μας τα ζητάει η Τρόικα που είχε δηλώσει ότι τα όρια φορολόγησης έχουν εξαντληθεί. Αυτά τα μέτρα τα επιβάλλουμε μόνοι μας. Αν η Ελλάδα βρίσκεται όντως στο χείλος της καταστροφής όπως και πάλι λέγεται και τη σώζει μόνο το Μνημόνιο 2, αυτό πρέπει να είναι μία απόφαση με πανεθνική συστράτευση όλων των κομμάτων και όλων των Ελλήνων.

Κύριε πρόεδρε, Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά η ευθύνη για να σωθεί η Ελλάδα να μετακυλίεται στους ώμους των βουλευτών που αν τολμήσουν και έχουν διαφορετική γνώμη, τότε θα πέσει το κεφάλι τους από την κομματική γκιλοτίνα. Η υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας συνάντηση των πολιτικών αρχηγών ναυάγησε.

Πιστεύετε αλήθεια ότι η τύχη της χώρας δεν κρίθηκε στο αποτέλεσμα εκείνης της συνάντησης και κρίνεται κάθε φορά από λίγους βουλευτές που τους αναγκάζουμε να γίνουν "εθελοντές αυτοκτονίας".

Θα ήταν υπέροχο να μπορούσαμε πράγματι 3-4 βουλευτές κάθε φορά να σώζουμε τη χώρα. Αλλά το υπέροχο απέχει ένα βήμα από το γελοίο. Δεν δέχομαι να μπω και πάλι στην ίδια καταναγκαστική διαδικασία.

Η ελευθερία μου που την ορίζει το Σύνταγμα της χώρας είναι απεριόριστη και απλώνει και την ελευθερία των άλλων μέχρι το άπειρο για να θυμηθούμε το Μάη του 68. Οι ψηφοφορίες αυτές είναι πιθαναγκαστικές και μόνο τέτοιες δεν έπρεπε να είναι. Δεν μπορώ να κουβαλάω πια το βάρος που μας φορτώνετε και ενώ γινόμαστε Σίσυφοι μας βαφτίζετε σωτήρες της χώρας.

Αυτό είναι υποκρισία και φαρισαΐσμός. Όλοι παραδέχονται πλέον ότι η οικονομική μας πολιτική ήταν λανθασμένη. Μένει να παραδεχτούμε το λάθος μας. Μένει να ζητήσουμε την συγνώμη που αρμόζει από τον ελληνικό λαό.

Και τέλος να προχωρήσουμε σε μία αλλαγή της οικονομικής μας πολιτικής, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.

Κύριε πρόεδρε, Θέλω να σας θυμίσω ότι προ τετραμήνου στην ομιλία μου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα στην αίθουσα της Γερουσίας, στις 26 Ιανουαρίου, σας είχα πει πράγματα που δυστυχώς επαληθεύτηκαν πολύ γρήγορα."