Άφησα τα μαλλιά μου να μακρύνουν λίγο. Μετά ξεχάστηκα με τις δουλειές και σχεδόν ακούμπησαν τον ώμο μου. Οι φίλοι μου λένε ότι είμαι χλωμή και με φωνάζουν Αθηναια. Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και μάλλον έχουν δίκιο...

Ο Αθηναίος μόνο στον καθρέφτη προλαβαίνει τον εαυτό του. Τώρα τελευταία όμως έμαθε να τον βρίσκει και σε πλατείες, σε μπλόκα που πέφτουν και σε ελπίδες που μπορούν να κερδηθούν. Η καμπή αυτή της ιστορίας μας βρίσκει διάσπαρτους εις την Ελλαδα να χορευουμε ρεμπέτικα μέσα σε καπνούς από καπνογονα, να πίνουμε ουζα και να αναπολουμε το μέλλον που θα έρθει. Οταν ακολουθείς τη μάζα φτάνεις μέχρι εκεί που σε φτάνει, συμφωνώ, τι γίνεται όμως όταν είσαι ΕΣΥ ο ίδιος η μάζα , το κύμα και η θάλασσα μαζί; Όταν είσαι όλα φτάνεις μέχρι εκεί που διεκδικεις.

Αν δεν είσαι σκυφτός, κανείς δεν μπορεί να σε καβαλήσει, είπε ο Μαρτιν Λ.Κινγκ. Το κρατάω αυτό, σαν φυλαχτό.

Δεν είναι απλά μια αγανάκτηση, είναι κοινωνική και πολιτική ωρίμανση, και η τέλεια ευκαιρία να απομονώσουμε τις πελατειακές συνειδήσεις και να εμπιστευτουμε την κοινωνία μας.

Αλλά τα ξέρετε όλα αυτά και πλέον δεν σας κουράζει να τα ξέρετε. Αλλα σκέφτεστε: Μακάρι να σας βρει το βράδυ σε μια παραλία ή σε μια συναυλία. Μακάρι αύριο να πάτε με το ποδήλατο στη δουλειά. Μακάρι αυριο να αφήσετε κάτι για μεθαύριο. Τι ευτυχία υπάρχει καμία φορά στην επανάληψη και πόσο ελάχιστα μάταιο είναι να πιστεύεις σε κοινά πράγματα και στιγμές;

Πιστεύω σε αυτήν την ιδιόμορφη κομμαζοποιηση. Γιατί το τρίτο συνθετικό της είναι η ποίηση.! Γιατί είναι ατοφιο και το ψηφίσαμε εμείς οι πτωχοι τω πνεύματι..

Τα μαλλιά μου μακρυναν.Θα τα κοψω λεω γιατί ούτως ή αλλως θα μακρύνουν πάλι...