Ένα είναι βέβαιο: υπάρχουν περισσότερα αστέρια στον πλανήτη από ότι κόκκοι άμμου στην έρημο Σαχάρα. Φαντάσου να είχαν φωνή όλοι και όλα. Τι θόρυβος! Συμπαντικό ηχητικό τοπίο! Λύσε το μυαλό σου! Διεθνείς παραλογισμοί, παγκόσμιες ψευδαισθήσεις, συμπαντικός αποπροσανατολισμός. Αναγκαιότητες για να συνεχίζει η μητέρα γη να γυρίζει!

Οι παραστάσεις της Grace Ellen Barkey είναι σουρεαλιστικές, τις διακατέχει το χιούμορ του παραλόγου: η αποτυχία, η τραγωδία ενός κλόουν, η αλλόκοτη βαρβαρότητα της σεξουαλικότητας. Μαζί με τον στενό της συνεργάτη Lot Lemm αναζητούν ποιητικές εικόνες σε έναν γκροτέσκο κόσμο, τις οποίες προχωρά παραπέρα η μουσική του Rombout Willems. Στο Τhis Door is too small (for a bear) η Barkey δημιούργησε ένα οπτικό ιδίωμα χαρακτηριστικό της επίμονης ενασχόλησής της με αυτό που ονομάζει «απελευθέρωση του μυαλού», την αναζήτηση δηλαδή, ενός αλώβητου χώρου σκέψης. Η φράση του Φρανκ Ζάππα, «για μένα, το παράλογο είναι η μόνη πραγματικότητα» είναι το νήμα που διατρέχει την παράσταση, η οποία ισορροπεί ανάμεσα στο σουρεαλισμό και την ψυχεδέλεια.

Όπως σημειώνει και ο επιμελητής εκθέσεων και συνεργάτης της ομάδας Luk Lambrecht «οι εικόνες της Barkey έχουν βγει από παραμύθι που νομίζαμε χρόνια χαμένο, από ένα όνειρο κόσμου όπου το περιεχόμενο βρίσκεται στις σχέσεις των ανθρώπων, οι οποίοι ωστόσο, δεν ξέρουν στην πραγματικότητα πώς να κινηθούν και έτσι συνεχίζουν να σουλατσάρουν αδέξια σε μια «αφηρημένη» ζωή. Ο κόσμος της σκηνής δεν θυμίζει μόνο Pop Art της δεκαετίας του ‘60 αλλά και τις abject δημιουργίες του Mike Kelly και του Paul McCarthy, ακόμη και τον μυστηριώδη κόσμο από μινιατούρες και peep shows του Joseph Cornell, έναν κόσμο γεμάτο σουρεαλιστικές εικόνες που υπονομεύουν τη ρουτίνα του συμβατικού».

Η ομάδα καλλιτεχνών Needcompany ιδρύθηκε από τον Jan Lauwers και την Grace Ellen Barkey το 1987 στις Βρυξέλλες. Οι δύο τους αποτελούν τον πυρήνα της ομάδας, που ενσωματώνει στις δημιουργίες της στοιχεία από πολλές τέχνες, όπως το θέατρο, τον χορό, την περφόρμανς, τα εικαστικά, τη συγγραφή, τον κινηματογράφο. Από την αρχή της πορείας της, η Needcompany είχε διεθνή, πολυγλωσσικό προσανατολισμό. Η πολυπολιτισμικότητα αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της, καθώς σε αυτήν συμμετέχουν καλλιτέχνες από διαφορετικές χώρες. Η διαρκής διάθεση πειραματισμού, η ιδιαιτερότητα του κάθε εγχειρήματος και η πίστη στη δημιουργική συνεργασία και στον κοινωνικό ρόλο της τέχνης συνιστούν κινητήριους μοχλούς δημιουργίας για μια ομάδα που έχει κερδίσει κοινό και κριτικούς και παρουσιάζει τις δουλειές της στις πιο σημαντικές σκηνές του εξωτερικού.

Mια παραγωγή της Needcompany

Συμπαραγωγή: ImPulsTanz (Βιέννη), PACT Zollverein (Έσεν), Κünstlerhaus mousonturm (Φρανκφούρτη).

Με τη συνεργασία του Kaaitheater (Βρυξέλλες)

Με την υποστήριξη των Φλαμανδικών αρχών

Σύλληψη: Lemm&Barkey

Χορογραφία-σκηνοθεσία: Grace Ellen Barkey

Δημιουργική επεξεργασία-ερμηνεία: Misha Downey, Julien Faure, Yumiko Funaya, Benoît Gob, Sung-Im Her, Maarten Seghers

Σκηνικά-κοστούμια: Lot Lemm

Μουσική: Rombout Willems*

Κείμενο: Grace Ellen Barkey

Φωτισμοί: Ken Hioco

Ήχος: Bart Aga

Διεύθυνση παραγωγής: Luc Galle

Τεχνική διεύθυνση: Frank Van Elsen

Βοηθός σκηνοθέτη-δραματολόγος: Elke Janssens

Βοηθός σκηνοθέτη στη σκηνή: Tom Engels

Φροντιστήριο: Brend Canoot

Διδασκαλία αγγλικής γλώσσας: Helen McNamara

Διδασκαλία γαλλικής γλώσσας: Anny Czupper

Σπλιτς, σπλατς, σπλουτς

Γυρίζει τρελά

Και μας γλυκαίνει τα αυτιά

Καθαρίζει τα πάντα

Δεν αφήνει βρωμιά

Ιδού του πλυντηρίου η δουλειά!

Η μουσική είναι του by Rombout Willems, εκτός από το κομμάτι «Tell me you love me» που σύνθεσε ο Maarten Seghers. Κιθάρες: Rombout Willems, «Slow June»: Maarten Seghers, Ντραμς στο «Washy Washy»: Nicolas Field, τελική επεξεργασία: Bart Aga