Του Γιάννη Θ. Κεσσόπουλου
Παρακολούθησα την απρόσμενη θα έλεγα φιλοβασιλική επιχειρηματολογία στα δελτία ειδήσεων του ΣΚΑΪ, με αφορμή την κομπλεξική ανακοίνωση του ΚΚΕ με αφορμή τον πριγκιπικό γάμο στο Λονδίνο. Τη μια ο Άρης Πορτοσάλτε και την άλλη η Έλλη Τριανταφύλλου, παρόλο που φρόντισαν να θυμήσουν ότι στην Ελλάδα το θέμα της βασιλευομένης δημοκρατίας έχει οριστικά λυθεί με το δημοψήφισμα του '74, έκαναν με σαφήνεια τις συγκρίσεις βασιλευομένης και προεδρευομένης δημοκρατίας. Με άλλα λόγια, αφού υπενθύμισαν ότι μερικές από τις καλύτερες δημοκρατίες ειδικά στη βόρεια Ευρώπη έχουν βασιλεία, είπαν και οι δυο "είδαμε και στις δημοκρατίες που δεν έχουν βασιλεία τι έγινε", υπαινισσόμενοι σαφώς και πρώτα την Ελλάδα.
Προσωπικά, προτιμώ μια καλή βασιλεία από μια κακή προεδρεία (κι αυτό δεν δικαιώνει την βασιλική οικογένεια του '60) και δεν πιστεύω ότι "το θέμα έκλεισε", όπως οι σχολιαστές του ΣΚΑΪ. Η Ιστορία δεν κλείνει ποτέ. Ρέει διαρκώς. Το αν θα επαναληφθεί και πως, εξαρτάται από τις πολιτικές ηγεσίες πρωτίστως και τους λαούς δευτερευόντως.
Στην πατρίδα μας, ο λαός -εμείς όλοι δηλαδή- αποδείχθηκε ανώριμος στις επιλογές του και εν πολλοίς ακόμη ανώριμος παραμένει. Η δε πολιτική ηγεσία, από το '80 και μετά, κατόρθωσε με τις επιλογές της να ευτελίσει κάθε έννοια δημοκρατίας στα μάτια του λαού. Ακόμη και σήμερα, μοιάζει αδύναμη να ανταποκριθεί στις ιστορικές ανάγκες -είτε αυτές λέγονται οικονομική κρίση είτε επιβουλή σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Δεδομένου ότι το Φάληρο οδηγεί την κούρσα της ενημέρωσης τον τελευταίο χρόνο και αποτελεί την πιο σοβαρή πολιτική παρουσία στον τόπο, δεν αποκλείεται να ρίχνουν άδεια για να πιάσουν γεμάτα αν όχι να προλειάνουν το έδαφος για μια πολιτειακή αλλαγή. Ούτως ή άλλως, με καταρρακωμένο το κύρος του πολιτικού συστήματος κάτω από τις προφανείς ευθύνες του για την κατάντια της χώρας και την κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου της μεσαίας τάξης των Ελλήνων πολιτών, αλλά και την αδυναμία των πολιτικών να λειτουργήσουν ηγετικά, τα λαϊκά αντανακλαστικά μοιάζουν εξαιρετικά ευάλωτα ικανά να δεχθούν τα πάντα (το 40άωρο πέρασε χωρίς καν να συζητηθεί, χώρια το τσάκισμα μισθών και συντάξεων). Γιατί όχι και να γίνουμε γαμήλιο δώρο -ετερεχρονισμένο ή όχι- στο ατελεύτητο σόι των γαλαζοαίματων της γηραιάς ηπείρου. Στο κάτω κάτω, οι καλύτερες δημοκρατίες της βόρειας Ευρώπης είναι βασιλευόμενες, που λέει κι ο ΣΚΑΪ. Άσε που αηδία και αποστροφή μπορεί να ένιωσε ο Περισσός για την Κέιτ Μίντλετον που έγινε Αικατερίνη η οποία δεν πρόκειται να ξαναπαίξει μονόπολη, η πλειοψηφία όμως είναι βέβαιο ότι χαλάρωσε λιγάκι από όσα μας έχουν φορτώσει οι εγχώριοι κρυφοβασιλιάδες...
