Πρόκειται για ένα σχεδίασμα παράστασης που ερευνά τους τόπους και τα πρόσωπα του Αραβικού κόσμου στο Καβαφικό σύμπαν και πώς αυτό το σύμπαν συνδιαλέγεται με τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Όλα ξεκίνησαν από μια διαπίστωση.
Έπειτα μια υπόθεση.
Στο τέλος ένα ερώτημα.
Η ανάγνωση της ποίησης είναι, συνήθως, μια κατάσταση ιδιωτική. Συντελείται μέσα σ’ εκείνη τη συνθήκη ιδιωτικότητας, που ο αναγνώστης θα θεωρήσει κατάλληλη για την επικοινωνία του με το ποίημα. Η σιωπή, η απομόνωση, ο εσωτερικός χώρος και χρόνος, είναι τις περισσότερες φορές οι προϋποθέσεις αυτής της επικοινωνίας. Είναι, όμως, την ίδια στιγμή, τα υλικά μιας ατμόσφαιρας προ-κατασκευασμένης από εμάς τους ίδιους, ώστε να λειτουργήσει σαν η ιδανική συνθήκη της επαφής μας με την ποίηση.
Τι θα συμβεί όμως αν το ποίημα υπάρξει σε μια κατάσταση μη ιδανική; Αν εκτεθεί απροστάτευτο στη φύση; Αν παραμείνει για πολύ κάτω από το ανελέητο φως του ήλιου; Μπορεί να αντέξει τον θόρυβο και τη βουή της πόλης;
Αυτός ο προβληματισμός, μας οδήγησε στο Λόγος και Σιγή, ένα σχεδίασμα παράστασης που ερευνά, ακριβώς, αυτές τις διαδρομές. Βασισμένο σε έξι ποιήματα του Κ. Π. Καβάφη, αναζητά τόπους και πρόσωπα των Αράβων μέσα στο καβαφικό σύμπαν και επιχειρεί να παρακολουθήσει πώς αυτό το σύμπαν συνδιαλέγεται με τη σημερινή πραγματικότητα.
Στη βάση της παράστασης βρίσκεται η Αραβική παροιμία «Είναι χρυσός η σιωπή και άργυρος ο λόγος». Αυτή η παροιμία στάθηκε η αφορμή να γράψει ο Καβάφης το ποίημα του «Λόγος και Σιγή» και για μας η αφορμή να τεθούν μέσα από την παράσταση πρωταρχικά ερωτήματα της ύπαρξης: «Εν αρχή ην ο Λόγος ή η Σιγή, ο Θάνατος ή η Ζωή, το Φως ή το Σκοτάδι;» Ζεύγη αντιθέτων που συγκρούονται στο εσωτερικό της ανθρώπινης συνείδησης αλλά αφορούν και στον κόσμο που μας περιβάλλει.
Έξι ποιήματα, έξι διαφορετικές ιστορίες. Τις συνδέει η γιορτή του «Σαμ ελ Νεσίμ», η γιορτή που στήνουν οι Αιγύπτιοι για να υποδεχτούν τον ερχομό της Άνοιξης. Τις συνδέει η αναμονή των «Βαρβάρων», του ποιήματος που προσφέρει το υπαινικτικό υλικό του για άμεσες συνδέσεις με τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Κυρίως όμως τις συνδέει η σιωπή που ακολουθεί το τέλος ενός ποιήματος.
Γιάννης Παρασκευόπουλος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος
Σκηνικά-κοστούμια: Σοφία Παπαδοπούλου
Μουσική επιμέλεια: Κοσμάς Ευφραιμίδης
Οργάνωση παραγωγής: Mαρλέν Βερσιούρεν
Παίζουν: Πάνος Αργυριάδης, Μομώ Βλάχου, Χάρης Πεχλιβανίδης, Χρίστος Στυλιανού, Άννα Σωτηρούδη, Γιάννης Τσιακμάκης, Κωνσταντίνος Χατζησάββας.
Ελεύθερη είσοδος ( ώρα έναρξης: 7.00 μ.μ)
Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας
ΚΘΒΕ
