Του Γιάννη Θ. Κεσσόπουλου
Στη Θεσσαλονίκη δεν έχουμε συνηθίσει τις πορείες - «παρελάσεις» των φίλων της Χρυσής Αυγής. Αν και μας έχουν προσάψει την ταμπέλα της συντηρητικής πόλης, δεν είχαμε το… προνόμιο να εκλέξουμε δημοτικό σύμβουλο της ακροδεξιάς οργάνωσης, σε αντίθεση με την προοδευτική Αθήνα (ή την Αθήνα των προοδευτικών) που κατόρθωσαν να μετατρέψουν σε «καμίνι φυλετικών διακρίσεων» την άλλοτε κραταιά πλατεία Ομονοίας. Έτσι, η εικόνα των περίπου 100 παρατεταγμένων διαδηλωτών με τις ελληνικές σημαίες εντός της… παρενθέσεως ασφαλείας που είχαν σχηματίσει τα ΜΑΤ γύρω από αυτούς, ήταν μια ταραχή στο εκπληκτικό δειλινό της παλιάς παραλίας.
Το σοκαριστικό δεν ήταν αυτό -η πορεία ήταν ειρηνική. Το σοκ ήρθε όταν είδα τη παλιά παραλία άδεια από τους μετανάστες μικροπωλητές, μία μέρα μετά το ανθρωποκυνηγητό που εξαπέλυσαν κουκουλοφόροι στην Αθήνα εναντίον των ξένων…
Το σοκ δεν αφορά τους χρυσαυγίτες ούτε τους αφρικανούς. Έχει να κάνει με το ελληνικό κράτος και με τις τοπικές αρχές. Με την απροθυμία και την ανυπαρξία τους. Γιατί αυτό που δεν κάνει τόσα χρόνια η ΕΛΑΣ ή η Δημοτική Αστυνομία, το έκανε ο φόβος!
Επειδή για να πετύχουμε πρέπει να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Γ. Μπουτάρης ως αντιπολίτευση ήταν σκληρός απέναντι στη διοίκηση και τη δημοτική αστυνομία για να διαπιστώσει τώρα ότι δεν μπορεί η δημοτική αστυνομία να βάλει τάξη στο παρεμπόριο. Και στο μεταξύ, κάθε απόγευμα η παραλία του Λευκού Πύργου θυμίζει κάτι μεταξύ Πακιστάν και Μπουρούντι, εκατοντάδες επιχειρήσεις δέχονται σφοδρά πλήγματα μέχρι λουκέτου…
Όλα αυτά είναι περίπου αυτονόητες ανησυχίες για κάθε έναν που πιστεύει και στην πατρίδα και στον ανθρωπισμό, που είναι κατά της κουκούλας είτε αυτή είναι μαύρη είτε είναι κόκκινη.
Τίποτε δεν μπορεί να καταργήσει τα ανθρωπιστικά αισθήματα για τους άμοιρους του τρίτου κόσμου που αναζητούν μια καλύτερη τύχη. Και τίποτα δεν μπορεί να μπει πάνω από την πατρίδα, δηλαδή το συλλογικό καλό αυτής της κοινωνίας που ζει από την Κρήτη μέχρι τη Δοϊράνη κι από το Καστελόριζο μέχρι τη Φλώρινα.
Το κουκούλωμα και η αφροντισιά από την πλευρά της πολιτείας τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους μετανάστες (και τους λαθρο…), δεν αφήνει περιθώρια για ετεροβαρείς συναισθηματισμούς. Η ανοχή στους ακροαριστερούς, έφερε και τους ακροδεξιούς. Επόμενο ήταν.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να δούμε την πραγματικότητα κατάματα: όσο η αδράνεια συνεχίζεται (λόγω σκοπιμότητας ή λόγω ανικανότητας), όσο δεν ξεχωρίζουν τα ξερά από τα χλωρά, όσο αφήνουν το λαθρεμπόριο να εκμεταλλεύεται τις ζωές των άμοιρων μαύρων από την Αφρική, τόσο τα άκρα θα θεριεύουν. Ας μην τα υποτιμούμε, συντηρητικοί και προοδευτικοί. Για να μη φτάσουμε να δούμε ένα πογκρόμ, μια δεύτερη κατάλυση της δημοκρατίας, και εδώ στη Θεσσαλονίκη, των προσφύγων, των Ελλήνων, της ανθρωπιάς…
