Του Ροδόλφου Μασλία

Η Θεσσαλονίκη διεκδικεί το χρίσμα ενός διεθνούς θεσμού. Η είδηση αυτή είναι σπουδαία για πολλούς λόγους: γιατί στις δύσκολες μέρες που ζει η Ελλάδα, χρειαζόμαστε κάθε πηγή αισιοδοξίας και δραστηριότητας, γιατί τα δύο μέχρι τώρα πειράματα απέτυχαν με την Πολιτιστική που την πήραμε και την Παγκόσμια Έκθεση που τη χάσαμε και άρα χρειαζόμαστε μια ένεση αυτοπεποίθησης, γιατί αυτό που διεκδικούμε είναι να δείξουμε πως είμαστε πόλη των νέων, δηλαδή του μέλλοντος, της δημιουργίας.

Ο θεσμός είναι καινούργιος και δεν έχει ακόμα καταξιωθεί, ούτε έχει παραγάγει μια τεχνογνωσία όπως οι Πολιτιστικές Πρωτεύουσες.

Μόλις πέντε είναι οι πόλεις που θα έχουν να μας διδάξουν κάτι από την εμπειρία αυτή με τελευταία το κοντινό μας Μάριμπορ το 2013.

Επίσης, δεν φέρνει χρήματα ουρανοκατέβατα. Είναι ένα έναυσμα για να κοιτάξουν τη Θεσσαλονίκη Έλληνες και ξένοι επενδυτές, για να προσελκύσει κάποια διεθνή γεγονότα με επίκεντρο τους νέους που θα βελτιώσουν τη διεθνή εικόνα της πόλης.

Είναι ένας θεσμός σεμνός που δεν προσφέρεται για τη μεγαλομανία που μας κυρίευσε το 1997. Κυρίως όμως είναι ένα έναυσμα για να πάρει η νέα γενιά τις τύχες της πόλης στα χέρια της με σοβαρότητα. Έχει κάθε συμφέρον η Θεσσαλονίκη (όπως και κάθε πόλη) να στηριχθεί στους νέους της, για την απασχόληση, την προβολή της, τη γνώση, την τέχνη, τη Δημοκρατία, τομείς όπου πάντα ήταν μπροστάρα στην Ελλάδα, και τελικά την ποιότητα ζωής.

Η πιο... ώριμη γενιά που έχουμε ευθύνη για τη σημερινή κατάντια της πόλης, οφείλουμε όλοι -τελείως αφιλοκερδώς αυτή τη φορά- να προσφέρουμε όποια πείρα και όποια γνώση έχουμε από τα λάθη του παρελθόντος, αφήνοντας στο προσκήνιο τους πολλούς ενθουσιώδεις νέους εθελοντές μας.

Σίγουρα είναι ευτύχημα που αυτή τη φορά δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από το κράτος. Δε θα βρεθούν κάποιοι να γεμίσουν τις τσέπες τους, δεν θα μαλώνουν σε βάρος της πόλης οι διάφοροι εκπρόσωποι των κρατικών φορέων.

Καλή επιτυχία, παιδιά!